Hay que tar allunau, llocu, pa güeyar el camin dellos tos suaños, aparase delantre, alitar fondo, y sonrisar al tiempu qu'adelantres l'alpargata entamando a caleyar afitáu, tentando que les probes ánimes nos bardiales nun t'entrancabellen, nun te prendan polos pieses pa metete nel furu dellos que gastaron per mal la so vida, o namás tuvieron mieu a vivila suañando.

Fai pocu que cuatro allunaos caleyen el so camin, tres dellos, un nuberu* lleva-yos un par de maletes.

*Si ho!, de cuando en cuando dexen les nubes.

L'aldu d'aprobamientu,
la flor del agua,
la soma nel sable col sol d'alborada.

Non, enxamás soi yo.

La gota na to espalda,
la neña que calla,
l'espluma qu'al pasu la quilla fala.

Non, enxamás soi yo, acoldu a estaya .

Hay dies de viaxar lloñe y dies de viaxar dientru.

Dies de nortiada que clisen los güeyos y otros qu'alumbren requexos escuros de l'anima.

Los que de xuru non esisten son los dies sin viaxe.

El PsoE diz que ta escontra el nacionalismu.

Diz, con razon, que nun se pué adevecer cuatro xeneraciones "autoctones" pa da-y la pallabra o el votu a un fulanu/a, que la tierra ye del que vive n'ella, que los que pasen el nacimientu por enriba'l empadronamientu tan cayendo nos mesmos errores que cayeren fai tiempu ya les mocedaes hitlerianes. "Tinin" razón.

Por eso, el Sanjurjo que dixo que la presidenta'l PP en Xixón nun podia curiar l'oficialida la llingüa asturiana porque ye madrileña de nacimientu y la so familia zamorana, debe ser hermanu, sobrín o dalgun familiar alloñáu, pero non el celebre Sanjurjo que conocemos toos y toes, que enxamas diria tales babayaes.

Toi escribiendo esto namas que pa desfacer l'entuertu.

L'asturianu ye como el sol, la metá los dies nun alvertimos nin que ta ellí, fin que cola, munches coses qu'acuantiamos tornense prietes y otres, les mas cencielles, afuxen.

Esti ye un blog pa xurdir de la crisis.

Hala, marcho pa la bañera.